محمدرضا محسنی
۴۵ سال بعد از وقوع انقلاب اسلامی ایران، زمان خوبی برای قضاوت درباره دستاوردهای این حرکت بزرگ و تاریخ ساز مردمی است. بنده و تمام هم نسلی هایم که در دهه ۵۰ به صفوف انقلابیون پیوستیم به خوبی می دانیم که آن زمان مهمترین هدف مان به دست آوردن استقلال، آزادی و عزت و اقتدار ایرانی و اسلامیمان بود.
گاهی پیش می آید، نسل جوان امروزی با مشاهده برخی مشکلات در کشور، از من می پرسند که آیا از انقلابی که رقم زدید پشیمان نیستید؟ پاسخ اینجانب، بدون معطلی مشخص است. هرگز پشیمان نیستم که عزت و اقتدار ایران را خواستم و خوشحالم که امروز تا حد زیادی به آن رسیده ایم. اما مسلما این انقلاب در حرکت پویای خود با دخالت برخی عوامل داخلی و خارجی دچار آفت ها و ضعف ها و نارسایی ها و مشکلات عدیده ای هم بوده است. در واقع همانطور که هر درختی در مسیر رشد و تناور شدنش ممکن است گاهی با آفاتی هم مواجه شود و نیاز به هرس داشته باشد، درخت انقلاب هم همواره نیاز به مراقبت دارد تا هر روز قوی تر از دیروز شود. در حال حاضر به برکت انقلاب اسلامی نه تنها شعار استقلال تحقق کامل یافته بلکه آمریکایی که آن زمان تا کوچکترین مسائل داخلی ایران هم دخالت می کرد، امروز ایران را به عنوان یک مرکز مهم قدرت علمی، نظامی، فرهنگی و سیاسی در معادلات جهانی می بیند. اکنون وقتی تاریخ نیم قرن گذشته کشورمان و مبارزات انقلابیون را مرور می کنم، به لحظه لحظه تلاش ها و همراهی هایم با این حرکت تاریخ ساز افتخار می کنم. از روزگار مبارزات علیه رژیم پهلوی تا پس از پیروزی انقلاب و خدمت در سپاه و سپس قوه مجریه و قوه قضائیه و مجلس شورای اسلامی همه برایم کوله باری از تجربه را فراهم آورده است تا به این باور برسم که ظلم هیچگاه ماندنی نیست و حق پیروز است.